maandag 2 oktober 2017

Vijfentwintig jaar een leven met Richard Thompson



Hoezo herhalingsoefening? Ik heb dit concert vijf jaar geleden ook gememoreerd op Soul-xotica, maar het valt dan ook in de buitencategorie van muziekoptredens die bepalend zijn gebleken voor mijn toekomst. Ik denk dat het optreden van A Silver Mt. Zion in Groningen, tevens één van mijn meer recente concerten, tot de absolute top behoort, maar de herinnering aan dat van Richard Thompson op 3 oktober 1992 is minstens zo mooi. Een uiterst bizar weekend door 'the day after'. Vandaag ga ik nog eenmaal terug naar het weekend waarop ik voorgoed word 'gegrepen' door de folk en dat allemaal dankzij deze grote kleine man: Richard Thompson.

,,Ik heb liever dat je hier komt voor een pakje kauwgom, maar het is je eigen beslissing. Je weet zelf hopelijk wel hoe slecht het voor je is". Het is zaterdag 3 oktober 1992 en ik doe 'boodschappen' voor het weekend. Dat is snel gepiept! Het enige dat ik vanavond nodig heb is een pakje Marlboro-sigaretten en haal deze bij de plaatselijke tabakswinkel. Ik kom daar al jaren over de vloer. Eerst om doosjes sigaren te halen voor vader, maar ook daarna nog op zaterdagmorgen de Telegraaf en drie rollen King-pepermunt. Nu stap ik op zaterdagmiddag het winkeltje binnen en vraag om een pakje sigaretten. Vervolgens krijg ik deze preek om de oren, maar het geeft geen zier. Wél is Visser bereid het 'geheim' te houden voor mijn ouders, tot zover die het nog niet in de gaten zouden hebben (en het blijkt dat ze dat al een tijdje weten...). Het is nog in het uiterste begin van mijn recensenten-loopbaan en dus betekent het dat ik nog ruim vóór het voorprogramma in Het Bolwerk ben. Vanavond staat een man op de planken die ik niet ken, maar uit de biografie blijkt dat het een aardige legende is. ,,Hij vindt zo ongeveer de Britse folkrock uit met Fairport Convention". Die naam ken ik uiteraard wel, maar ook hier is de muziek mij nog onbekend. Het voorprogramma is in handen van Bright Blue Gorilla, een Amerikaans duo dat zich in Amsterdam heeft gevestigd. Dat vind ik al bijzonder aardig en dan bestijgt de topattractie van de avond het podium. Een klein mannetje met een olijk gezicht, ringbaard en een gitaar. Dat is alles! Geen band, alleen een man en een gitaar. Het blijkt meer dan genoeg te zijn!

Richard Thompson is het type gitarist dat zoveel uit zijn instrument weet te halen, dat een collega-artiest voor hetzelfde werk twee ondersteunende gitaristen nodig heeft. Ik ken op dat moment eigenlijk alleen 'I Misunderstood' van hem, de eerste single die is getrokken van 'Rumor And Sigh' uit 1991. Uiteraard passeert dat de revue, maar ik had anno 2017 graag eens de speellijst willen bekijken. Hij doet ook nog een cover van een oud rock'n'roll-nummer tot zover ik me herinner, maar verder is de muziek een 'zwart gat' voor mij. De boodschap is echter duidelijk. Ik ben voor het eerst helemaal ontspannen tijdens een concert en dat werkt eigenlijk best verslavend. Hier wil ik veel meer van horen. Nogmaals, het is 1992, en dus ga ik na een klein patatje bij de snackbar meteen terug naar Jutrijp. De stapavonturen na afloop van een concert laten nog een paar jaar op zich wachten en dat zal gelijktijdig zijn met het moment waarop ik voorprogramma's ga 'overslaan' en de bevindingen van andere bezoekers meeneem in de recensie voor de krant.

Het is niet het eerste folk-concert dat ik zie. Daarvoor moet ik terug naar mei of juni als ik de folkgroep Violier zie optreden in de houtzaagmolen van IJlst. In september ben ik al eens bij de 'Music Inn' geweest, de stichting die de folk-concerten in Sneek organiseert. Doorgaans op de bovenverdieping van een café, maar in geval van de 'grote' Richard Thompson wijkt het eenmalig uit naar Het Bolwerk. Met ingang van het concert van Thompson ben ik opeens maandelijks bij de optredens van 'Music Inn' en soms tot vervelens toe. Veel van de artiesten keren ieder jaar terug en in geval van een Keith Hancock zit ergens nog wel wat progressie in de concerten, maar driemaal Maxi & Mitch of Vin Garbutt is echt teveel van het goede.

Hoezo herhalingsoefening? Volgens mij kom ik voor het vervolg uit bij het verhaal van Bedouine? Even kijken... Ja, hier memoreer ik ook deze vijfentwintigste verjaardag van mijn liefde voor de folk. Een liefde die soms helemaal op het punt van verdwijnen staat en dan plotseling weer terugkeert. Ik refereer hier trouwens aan 'Terug naar een voortkabbelende bron' van maandag 17 juli. Zeker een zangeres als Bedouine laat me realiseren dat de liefde voor de folk voor eeuwig is. Ik denk dat jullie over vijfentwintig jaar wéér een bericht over dit concert kunnen verwachten?

De zondag na het optreden van Thompson ben ik de hele dag in een weemoedige bui. Ik draai stemmige muziek en 's middags kan ik iets van de vorige avond op halen. Het lokale radiostation van Sneek heeft een folk-programma op zondagmiddag en dat heeft deze week een opgenomen sessie en interview met Bright Blue Gorilla. Het is vroeg op de avond als ik net de roes van de folk kwijt raak als moeder opeens in mijn kamer staat. ,,Gerrit, je moet beneden komen. Er is iets verschrikkelijks gebeurd". Beneden kan ik mijn ogen niet geloven, het lijkt als een actiefilm en kan gewoon niet waar zijn. En tóch is het waar! Woensdag is het vijfentwintig jaar nadat de Bijlmerramp zich voltrekt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten